De hondenkar

Sander vertelde ons ook over vroeger; hoe het er aan toeging bij hun thuis. Een mooi verhaal vind ik dat van de hondenkar.

 

DE HONDENKAR

 

Een bron van inkomsten voor het gezin Raaijmakers, dat op Calfven woonde in de gemeente Ossendrecht, was het vergaren van kachelhout in het bos en dat vervoeren naar Bergen op Zoom. Sander deed dat met meerdere broers van hem; ze brachten het hout naar vaste adressen in de stad. Ze vervoerden het hout met een kar, maar wel een bijzondere: een hondenkar. Er waren verschillende soorten hondenkarren in gebruik in die tijd, maar die van hun was zo gebouwd dat de hond onder de kar liep.

De jongens stopten bij hun tocht naar Bergen op Zoom altijd bij Coke Rens, een kruidenierswinkeltje ergens op de kruising van de Heimolen, de Antwerpsestraatweg en de Fianestraat. Het winkeltje staat er niet meer. Waarom ze daar stopten? Daar kochten ze snoepjes. Voor zichzelf en – niet onbelangrijk -  voor de hond. Als ze daar in de buurt kwamen dan stak die hond zelf de straat over en nestelde zich – met kar en al – voor de winkel. De hond ging liggen en kwam pas weer overeind als hij een snoepje had gehad. Zo ging dat bij elke rit kachelhout die ze naar de stad brachten.

Het gebeurde op een dag dat opa Jacobus Raaijmakers, de vader van Sander, met de fiets de jongens inhaalde, niet ver van de snoepplaats. Hij liep met ze op en de jongens zagen de bui al hangen. Opa was nl. vreselijk zuinig en hij wist dan ook niet van de snoepaankoop van de jongens. Maar ja, die hond stak de weg over en ging liggen. ‘Wat doet ie nou’ vroeg opa. De jongens vertelden dat ze hier altijd even rustten en een boterham aten. En nou maar hopen dat opa snel opdonderde, want het zou een penibele situatie kunnen worden. Gelukkig zei opa na een tijdje: ‘Kom, ik ga maar weer eens verder’, dit tot grote opluchting van de jongens en ter inspiratie van de hond.
In Tijding, het periodiek van de Heemkundekring Zuidkwartier is een reeks artikelen verschenen over de geschiedenis van de cafés in Woensdrecht en Hoogerheide. In het nummer 2022-1 komt café Fiane aan bod en dat is het bewuste café/winkeltje waar de hond ging liggen totdat het trouwe beest de traktatie kreeg.
   

Terug naar de hondenkar. De zaken gingen blijkbaar goed in het kachelhout en dat was de reden dat er op enig moment een ‘hitje’ kwam. Ome Piet was de initiatiefnemer. Dat paardje kwam er maar de prijs was dat de hond weg moest.  En voor Sander was dat een pijnlijk moment. Hij heeft later heel veel opgetrokken met ome Piet, maar toen hij dit verhaal aan ons vertelde, leek het toch even alsof hij het hem niet had vergeven.

Aardige informatie over de hondenkar is te vinden op:

http://www.hondmethondenkar.nl/historie.htm

Een aanvulling op het artikel uit Tijding: Hierin wordt melding gemaakt van het het overlijden van Jo Bruynzeels, de eerste echtgenoot van tante Dien Rens die sneuvelde in de tweede wereldoorlog. Hij liep op een mijn. Hieronder de genoemde pagina uit Het verdriet van Woensdrecht.