Spaanse griep

Spaanse griep

Het was in de jaren ’80 dat Lieske bij ons logeerde. Als ze bij ons was dan begon plotseling al ons koper in en aan het huis ineens weer te blinken. Zelfs de postbode zei er dan iets van als hij de knoppen aan de voordeur zag.
Op een avond zaten we Triviant te spelen. Vragen beantwoorden van een kaartje. Een vriend van ons was aan de beurt voor de volgende vraag: aan welke ziekte overleden miljoenen mensen tijdens de eerste wereldoorlog.
Hoewel Lieske niet aan de beurt was kon ze het niet laten om spontaan te roepen: DE SPAANSE GRIEP. We hebben het er later nog vaak over gehad en er elke keer weer hartelijk om gelachen.

Hier moest ik aan denken nu het Corona virus de lakens is gaan uitdelen, voor ons bepaalt wat we nog wel en wat we niet mogen doen en ons, als ouderen, niet alleen isoleert, maar ook serieus bedreigt. Ik denk dat ook onze kinderen en kleinkinderen zich hun hele leven lang zullen herinneren wat er op dit moment gebeurt. Net zoals Lieske, die zes was toen de Spaanse griep haar tol eiste.

Ik hoop dat alle maatregelen voor jullie te dragen zijn. Ik wil vanaf deze site iedereen heel veel sterkte toewensen en hoop dat het snel voorbij zal gaan en jullie en onze deur niet zal aandoen.

Het allerbeste.

Ook namens Marijke